اصول اخلاقی انتشار مقاله

مجله آموزش شیمی ایران خود را مجبور به رعایت اصول ارزش های اخلاق حرفه ای و منشور اخلاق پژوهش نشریات وزارت علوم، تحقیقات و فناوری می داند و در همین راستا مواردی که در ادامه می آید را به عنوان استانداردهای اخلاقی برای گردانندگان مجله و نویسنده­ (های) هر مقاله الزام آور می­  داند.

اصول اخلاقی برای گردانندگان مجله
1. بررسی مقاله ­های فرستاده شده به مجله بدون سوءگیری بوده، ارزشیابی آن ­ها تنها بر پایه­ی اصالت محتوا و بدون در نظر گرفتن نژاد، دین، ملیت، جنسیت، مقام و وابستگی سازمانی نویسنده(ها) است.
2. رد یا پذیرش یک مقاله بر اساس نظرهای دریافتی از داوران و اعضای هیات تحریریه مجله انجام می شود.
3. مقاله ممکن است به علت سرقت علمی*، ناهماهنگی با حوزه ­ی موضوعی مجله یا نداشتن حداقل های استاندارد لازم در بررسی های اولیه و بدون طی شدن مراحل داوری رد شود.
4. حق رد مقاله هایی که عدم رعایت اصول اخلاقی در آن برای سردبیر آشکار شود، محفوظ است.
5. سردبیر برای تعیین داوران هر مقاله اختیار تام دارد و ممکن است برای این منظور از اعضای هیات تحریریه ی مجله یا حتی نویسندگان خود مقاله ها نظرخواهی کند.

6. سردبیر یا مدیر مسوول (به نمایندگی) مسوول دریافت فرم های اعطای حق تالیف، استعلام اصالت مقاله، تعارض منافع احتمالی و فرم تعهد به منظور عدم ارسال مقاله به دیگر نشریه ها حتی در قالب های دیگر است. تعهد نویسنده ی مسوول مبنی بر دوری از سرقت ادبی هم دریافت خواهد شد.

7. سردبیر از دریافت گزارش خطاهای احتمالی در مقاله های منتشر شده در مجله استقبال می کند. در صورت تایید، خطاهای پیداشده بی درنگ به آگاهی مخاطبان مجله خواهد رسید.
 
8. اگر داور احساس کند که مقاله ی فرستاده شده به هر دلیلی در حوزه ی تخصصی او قرار ندارد بایستی بی درنگ مقاله را به سردبیر برگرداند.
9. داوران، مقاله ی دریافتی برای داوری را باید یک سند محرمانه تلقی کنند که نبایستی آن را در اختیار دیگران قرار دهد.

اصول اخلاقی برای نویسندگان
1.نویسنده (ها) باید فابل "راهنمای نگارش مقاله" را مطالعه و مقاله را بر اساس ضوابط و شرایط اعلام شده تهیه، تنظیم و ارسال کنند.
2. استناد درست و دقیق به همه ی منابعی که از آن ها استفاده شده است الزامی است.
3. همه ی نویسندگان مقاله در مورد اصالت اثر مسوول هستند.
تبصره: نشریه مقاله ی ارسالی را پیش از ورود به فرآیند داوری از طریق سامانه مشابه یاب بررسی می کند.
 
*سرقت علمی
براساس تعریف کمیته بین المللی اخلاق انتشار(COPE) ، سرقت علمی (Plagiarism) به استفاده غیرعمدی یا دانسته یا بی ملاحظه از کلمه ها، ایده ها، عبارت ها، ادعاها یا استنادهای دیگران بدون قدردانی و توضیح و استناد مناسب به اثر، صاحب اثر یا سخنران ایده گفته می شود. ازاین رو انتظار می رود که نویسندگان آثار علمی در اثر خود استفاده از آثار دیگران را با دقت ثبت کنند و این استفاده را به نحو متناسب به آگاهی مخاطبان برسانند تا علاوه بر حفظ صداقت، از اتهام فریبکاری، سهل انگاری و سرقت علمی مصون بمانند. موارد زیر مصداق سرقت علمی به شمار می آید و اثبات روی دادن آن به رد شدن مقاله و گزارش به مراجع باطلاحیت مینجامد.
1. ثبت مقاله دیگری به نام خود
2. درج نام نویسندگان و پژوهشگرانی که در مقاله نقشی ندارند
3. کپی برداری یا تکرار بخش های قابل توجهی از هر مقاله ی دیگری (حتی اگر مربوط به یکی از نویسندگان مقاله باشد)
4. طرح نتیجه های حاصل از پژوهش های دیگران به نام خود
5. چاپ تکراری یک مقاله از سوی یک نویسنده در چند نشریه
6. بیان نتیجه های نادرست و خلاف یافته‌های علمی یا تحریف نتیجه های پژوهشی موجود
7. استفاده از داده‌های نامعتبر یا دست کاری شده